Virginie Aubrion, een sterke vrouw
Bovendien vervrouwelijkt Virginie haar beroep niet als vingeronne (wijnboerin) wanneer ze zich voorstelt. Niet omdat ze ernaar streeft om gelijk gesteld te worden aan mannelijke tegenhangers, maar “omdat de letters van vigneron in deze volgorde voorkomen in mijn voor- en achternaam: VIrGiNiE AubRiON,” aldus Aubrion, die de naam van haar overleden echtgenoot heeft aangenomen, zonder wie haar leven niet zulke ommekeer had gekend.
Na haar studie politieke wetenschappen en marketing in Grenoble aan het eind van de jaren zeventig, ging ze naar Parijs. Ambitieus en met het oog op een goedbetaalde baan. Ze werd marketingmanager in een agrofoodbedrijf en deed haar job met plezier. “Ik had een vast contract bij een succesvol bedrijf. Ik had het geluk dat ik vanaf het begin van mijn carrière zeer veel verantwoordelijkheid kreeg.” Ze reisde veel en ontmoette voortdurend nieuwe gezichten. Haar bevoorrechte, Parijse leventje ging z’n gang en werd opgeluisterd door de geboorte van haar zes kinderen, één meisje en vijf jongens. “Maar ik zette mijn carrière nooit on hold, ik bleef werken.”
Het was ook in deze periode dat ze haar fijne smaak voor wijn ontwikkelde. Wie opgroeit in een gezin waar tijdens elke maaltijd “lekker eten” op tafel wordt gezet en wie op zondag aan de glazen van de volwassenen nipt, wordt automatisch een liefhebber van goede wijn. “Ik dronk instapwijnen en zeer goede wijnen, maar ik vond dat er een gebrek was aan betaalbare kwaliteitswijnen.” Ze was zich er destijds niet van bewust dat ze deze uitdaging jaren later aan zou gaan met de wijnen uit haar landgoed, Château de Piote.
Haar intrek in de Bordeauxstreek gebeurde niet van de ene dag op de andere. Haar man, die aan een ernstige ziekte leed, gaf te kennen dat hij zijn leven wilde omgooien. “Hij was de marketingdirecteur van een farmaceutisch bedrijf. Het idee was dat hij wijnbouwer of landbouwer zou worden en dat ik het commerciële gedeelte voor mijn rekening zou nemen.” Ze gingen in Zuid-Frankrijk op zoek naar een geschikte locatie, zonder resultaat. “We zochten een jaar lang systematisch …” Tot een vastberaden verkoper hen ervan overtuigde om een bezoek te brengen aan een woning in de Bordeauxstreek, die op lijfrente werd verkocht.
“Ik herinner me de dag van het bezoek, het huis was een puinhoop, maar de kelder zag er niet slecht uit.” Virginie keerde vervolgens terug naar de site met een adviseur van de Chambre d’Agriculture om de wijnkelder en de toestand van de wijnstokken te evalueren. “Het bleek dat de grond uitstekend was, dat de vaten goed bewaard waren en dat indien ik me als jonge boer vestigde, ik tegen 2% kon lenen om het huis te kopen.”
Virginie aarzelde geen moment en zei haar job op, haalde in Blanquefort een diploma in de wijnbouw-oenologie en vervolmaakte zich in slechts enkele maanden. “Ik was 39 jaar, we moesten snel verhuizen om als jonge boer de boerderij over te nemen.” Ondertussen kocht haar man een kleine apotheek in de omgeving, zodat het gezinsinkomen gegarandeerd bleef. Het was dus Virginie, en zij alleen, die als wijnbouwer op het Château de Piote ging werken.
De eerste oogst vond plaats in de zomer van 1998. De hele familie Aubrion sliep die zomer – onder het afkeurende oog van de oude vrouw die dan nog steeds eigenaar is – in tenten omdat het huis onbewoonbaar was. “Men verklaarde ons voor gek omdat we met de hand ploegden en oogsten. Vrienden die onderweg waren naar en van hun vakantie hielpen hierbij.” Biologisch tuinieren was toen nog niet in de mode.
Toch zijn vandaag de dag alle Château de Piotewijnen biologisch-dynamisch sinds 2009 en ECOCERT gecertificeerd sinds 2012.
“Na het bottelen van deze eerste oogst waren we zo benieuwd om de wijn te proeven dat we diezelfde avond een fles witte wijn openden … en het resultaat was uitstekend. 1998 blijft een zeer goed oogstjaar.” En de jaren gingen voorbij, op het ritme van de oogsten, de weersperikelen en de persoonlijke problemen.
De dood van haar man in 2010 heeft haar inkomen verder doen dalen. “Mijn zonen komen regelmatig een handje helpen, maar ik ben ook van plan om de locatie te verhuren voor seminaries en bruiloften.” Het is in deze grote en mooie kamer, waar een oude broodoven staat te pronken, dat de gastvrouw wijnliefhebbers laat proeven van haar wijnen. “Ik heb geen keus, ik heb alles achtergelaten om dit werk te doen, we moeten er ons in schikken,” legt ze uit, een beetje nostalgie in haar stem. “Maar ik ben avontuurlijk en vastbesloten.”
En nieuwsgierig ook. Virginie is op 60-jarige leeftijd nog steeds op zoek naar nieuwe wijnmethoden: “Ik heb terracottapotten voor de rode wijn en zandsteenpotten voor de witte wijn aangeschaft … Hiermee kan ik meer zuurstof geven aan het sap, wat zorgt voor een diepere fruitsmaak. Je hebt echt het idee dat je een hap uit een druiventros neemt.”
Pensioen? Ze denkt er nog niet over na: “Ik heb nog zeven jaar te gaan … Ik wil nog experimenteren, verbeteren en zeker niet uitrusten.”
De Château de Piote is:
- rood, wit, rosé, clairet, crémant
- 5 rode druiven: merlot, cabernet sauvignon, cabernet franc, malbec, petit verdot
- witte druiven: sémillon, colombard, sauvignon
